Architecture vernaculaire

L’Herbe is maritiem erfgoed, ontstaan vanuit de oesterkwekerij. Wie de visserijsector kent, kan vermoeden dat dit patrimonium het niet zal hebben van detaillistische ornamenteringen, exquise materialen of conceptuele architectenvisies. Wat je hier krijgt, is een mix van houten cabanes, boeien, touwen, georganiseerde anti-orde, onkruid, zanderige steegjes en constructies waar bouwval de architecturale stroming is.

Dit is architecture vernaculaire: ooit ontstaan uit noodzaak en gegroeid vanuit deze baai met haar oesterkwekerijen.
De cabanes en oesterbars vormen één esthetisch geheel — rijk aan detail, zij het dat je die details door vissersogen moet zien. Niet té fijn dus, maar altijd vol karakter, kleur en gezelligheid.

Vandaag zijn de cabanes niet allemaal meer bewoond door oesterkwekers, maar L’Herbe voelt nog steeds authentiek aan. Dat komt doordat je hier bij decreet enkel woningen mag opfrissen of identiek vervangen, niet veranderen.

Wie langs het vernieuwde Hôtel de la Plage wandelt (verslik je niet in de grootte van de kamers, mocht je van plan zijn hier te slapen) bereikt zo de cabanes. Verderop liggen het kleine strand en de vele oesterbars met zicht op het Bassin d’Arcachon. Het is eens wat anders dan wandelen op de dijk.