Het is niet omdat we een namiddag in Nice én eentje in Cannes doorbrachten dat we ons nu als ultieme Riviera-kenners willen opwerpen. Maar het verschil voel je meteen. Cannes is botox-deluxe achter een fashionlabel-zonnebril; Nice knipoogt met een karaktervolle rimpel vanachter een tijdloze Ray-Ban.

Zo voelt en proeft het ook bij La Merenda: dit is een typische table niçoise, ver weg van de m’as-tu-vu. Binnen is het klein, met een twintigtal tafels dicht op elkaar — je zit bijna tegen de rug van je achterbuur. Maar hier stoort dat niet. Het hoort erbij. Het maakt de charme; samen met de vriendelijke maître, het interieur, de kunst aan de muren, de pâte au pistou, en het heerlijke eten.

Dat laatste kan ook niet anders, want chef Dominique Le Stanc gaf zijn twee Michelinsterrenrestaurants — waaronder Le Chantecler in het Hôtel Negresco en Château Eza — op om hier, in deze piepkleine keuken, weer zélf te koken. Met een kleine equipe, maar met volle goesting. Geen ster meer op de gevel, maar wel iemand die met liefde voor het vak dagverse producten verwerkt tot klassiekers uit Nice.

Kortom: minder façade, meer karakter. Letterlijk en figuurlijk. En dat Sans chichi.